Þegar hroki og sjálfumgleði þingmanna er með þeim hætti að þeir telji sig yfir aðra hafna þá er komin tími fyrir þá að hverfa af þingi.
Í þættinum K-100 í morgun var þingkona íhaldsins að gera sig seka um svo yfirgengilegan hroka að fólki hreinlega blöskrar.
Þegar þingmaður, (konur eru lika menn) í þessu tilfelli Bryndís Haraldsdóttir þingkona sjallamafíunar gerir sig seka um að fara rangt með staðreyndir og sannleikann þá er nokkuð langt seilst en kemur svo sem ekkert á óvart þegar horft er á hvaða flokki hún tilheyrir.
Dæmi:
Bryndís Haraldsdóttir, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, segir forystu verkalýðsfélaganna ekki kjörna til að fara með stjórn landsmála heldur fyrst og fremst til þess að semja um kjör á markaði við sína viðsemjendur. Viðsemjendurnir eru Samtök atvinnulífsins en ekki ríkið.
Nánast í hvert einasta sinn sem samið hefur verið á vinnumarkaði koma stjórnvöld með einum eða öðrum hætti að samningaborðinu og aldrei er meiri þörf á því en núna þegar lægst launaða fólkið í landinu er skattað til helvítis af illa innrættum þingmönnum og ráðherrum flokks hennar og samstarfsflokkum.
Að halda öðru fram er bæði hroki og heimska.
Það er eitt hvernig verkalýðsforystan segist vilja sjá samfélagið, en það er annað þegar maður heyrir hótanir komnar fram. Það erum við þingmennirnir sem erum kjörnir af þjóðinni til að mynda svona stefnu en verkalýðsforystan er kosin af litlum hluta félagsmanna.
Það er rétt að minna Bryndísi á þá staðreynd að þjóðin kaus hana ekki enda eru ekki persónukosningar til alþingis á íslandi.
Henni var troðið í ákveðið sæti af „elítu“ flokks hennar og aðeins rétt rúm 20% þeirra sem kusu í síðustu kosningum, kusu hennar flokk en ekki hana persónulega, per say.
Kjör er kjör og hvað margir kusu kemur bara málinu ekkert við. Það má alveg eins snúa þessu upp á landsmálapólitíkina því aðeins lítill hluti kjósenda mætti á kjörstað og því ætti þessi kona að slaka á í hrokanum og gera það sem stjórnarskráin og verklýsingar þingmanna og ráðherra bjóða þeim en það er að vinna að hag almennings í landinu en ekki sérhagsmunum sjallamafíunnar, ættingjum Bjarna helvítis Ben og auðmannsklíkunar heldur ALMENNINGS Í LANDINU!
Svona íhaldsbeljur með hroka og frekju í fararteskinu eiga bara eitt skilið og það er ærlegt spark í rassgatið þar sem kemur við sögu vel slitin vinnuskór með stáltál.
Þáttinn má hlusta á hérna í heild sinni.
