Nú þegar það eru aðeins fimm dagar þangað til gengið verður til kosninga á Íslandi, þá er komin tími til að segja það sem segja þarf um þá frambjóðendur sem eru í boði til þessa embættis og skoða aðeins hvaða eiginleika Forseti landsins þarf til að geta verið forseti þjóðarinar og sérstaklega almennings í landinu, óháður einhverjum öflum, auðmönnum, sérhagsmunum eða stjórnmálaflokkum.
Við þurfum að kjósa með höfðinu en ekki með hjartanu eða blinda auganu.
Það hefur nefnilega eitt og annað komið í ljós varðandi þá frambjóðendur sem hæst skora í könnunum og þær upplýsingar eru svo sannarlega ekki þeim frambjóðendum til sóma eða framdráttar í kosningabaráttunni.
Við skulum byrja á Davíð Oddssyni en allir þekkja hans sögu. Ekki söguna sem hann sjálfur segir heldur hvernig hann hefur allan sinn feril skilið eftir sig sviðna jörð í öllum opinberum embættum sem hann hefur gengt. Hann hefur ekki hikað við að hóta þeim sem eru honum ekki sammála og síðustu árin, eftir að hann var flæmdur úr hreiðri sínu í Seðlabankanum, eftir að hann gerði hann nánast gjaldþrota með því að gefa allann gjaldeyrisforða hans til banka sem hrundi síðan örfáum dögum seinna, hefur hann setið sveittur sem ritstjóri Morgunblaðsins í Hádegismóum og gert sitt allra besta til að hvítþvo sjálfann sig með því að endurskrifa söguna sér í hag en kenna öllum öðrum, sér í lagi pólitískum andstæðingum sínum um hvernig fór fyrir honum.
Í sinni kosningabaráttu hagar hann sér eins og versti götustrákur sem kann enga mannasiði heldur drullar yfir meðframbjóðendur sína af slíkri ósvífni og dónaskap að þar þekkir maður gamla Davíð aftur frá því hann var í pólitíkinni. Það er í raun bara sorglegt og niðurlægjandi fyrir hann að standa í þessu því það er ekkert bit í kallinum og enginn með fullu viti tekur mark á honum lengur því allir vita að hann hefur ekkert fram að færa fyrir þjóðina og er aðeins studdur af steingerðum þurslum og risaeðlum úr gamla íhaldinu og náhirðinni sem aldrei hefur komist lengra í þroska sínum en vera zombiar fyrir þetta úr sér brunna gamalmenni sem er gegnsýrt af fasista og hagar sér því sem slíkur.
Guðni Th er eitthvað sem enginn átti von á. Hann skaust allt í einu upp úr jörðinni, svona rétt eins og jarðálfurinn Láki, með um 70% fylgi strax á fyrstu metrunum í kosningabaráttunni. Mjög fáir vissu nokkur deili á manninum en hann kom vel fyrir, með þægilega rödd og einstaklega sannfærandi. Fullkominn frambjóðandi í alla staði og fólk hreyfst með og setti hann strax sem fyrsta kost í embættið.
En svo fóru að koma sprungur í glansmyndina. Guðni sjálfur hefur alltaf farið í kringum allar spurningar um hvernig forseti hann yrði, eins og köttur í kringum heitann graut og í raun aldrei svarað neinu sem máli skiptir, bara sagt að hann mundi skoða hlutina út frá hinu og þessu. Allt loðið og lúsugt í öllum hans svörum og ekkert til að byggja á þegar upp er staðið.
Síðan fóru stóru bomburnar að koma og þegar hann sagði í viðtali á Harmageddon, að hann muni aldrei líta svo á að allar skoðanir hefðu jafnt vægi í umræðunni. Talar meðal annars um það að skynsemisfólkið eigi að sitja skör hærra, eða nokkrum ofar en „bullukollarnir“, eins og hann orðar það svo smekklega.
Síðan kemur stóra afhjúpunin á Stundinni þar sem berlega kemur í ljós hverjir það eru sem standa raunverulega að baki framboði Guðna, en eins og allir vita sem eitthvað hafa fylgst með í pólitíkinni hér á landi, þá hefur það verið æðsta takmark Sjálfstæðismanna að koma „sínum“ manni að sem Forseta Lýðveldisins og það er þeim að takast með því að keyra framboð Guðna áfram bak við tjöldin.
Í samantekt á Stundinni segir meðal annars:
ins og segir í kynningu á meginstefnu hans á vefsíðu sem hann heldur úti: „Fólkið í landinu á að finna að hann sé ekki í liði með einum á móti öðrum.“ Það er því athyglisvert að þeir sem stýra framboði hans eru allir tengdir Sjálfstæðisflokknum, fyrir utan eiginkonu hans sem virðist ekki hafa neinar tengingar við íslenska stjórnmálaflokka.
Stjórn félagsins er skipuð Þorgerði Önnu Arnardóttur, Lúðvík Erni Steinarssyni og Elizu Reid, eiginkonu Guðna.
Þorgerður Anna, formaður félagsins, er í miðstjórn Sjálfstæðisflokksins. Framkvæmdastjórn flokksins er í höndum miðstjórnar sem ber til að mynda ábyrgð á öllu innra starfi flokksins og hefur eftirlits- og úrskurðarvald um allar framkvæmdir á vegum hans.
Lúðvík Örn er formaður fulltrúaráðs Sjálfstæðisflokksins í Garðabæ. Lúðvík er lögmaður sem hefur um árabil verið viðloðandi Sjálfstæðisflokkinn og starfað í þágu hans.
Ásamt Þorgerði Önnu sitja þeir Magnús Lyngdal Magnússon og Friðjón R. Friðjónsson í framkvæmdastjórninni. Magnús sat síðasta landsfund Sjálfstæðisflokksins þar sem hann var kosinn í allsherjar- og menntamálanefnd. Formenn málefnanefndanna mynda stjórn flokksráðs ásamt varaformanni og framkvæmdastjóra flokksins. Landsfundarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins eru valdir á fulltrúaráðs- eða félagsfundum, en kosningarrétt og kjörgengi hafa aðeins fullgildir félagsmenn.
Friðjón stýrir samskiptum vegna framboðs Guðna, almannatengslum, samfélagsmiðlum, auglýsingum, samskiptum við fjölmiðla og heldur utan um viðtöl við Guðna.
Friðjón er framkvæmdastjóri KOM almannatengsla. Fyrirtækið hefur unnið umtalsvert fyrir áhrifafólk í Sjálfstæðisflokknum í gegnum tíðina, en Stundin greindi frá því í fyrra að fyrirtækið hefði gefið flokknum vinnu sína. KOM vann fyrir Hönnu Birnu Kristjánsdóttur í lekamálinu og þáði einnig hátt í milljón frá hinu opinbera fyrir aðstoð við að bæta ímynd lögreglu og lögreglustjóra vegna lekamálsins og mistaka við birtingu skýrslunnar um Búsáhaldabyltinguna.
Friðjón er varaþingmaður Sjálfstæðisflokksins og hefur um árabil gegnt þar ýmsum trúnaðarstörfum. Á árunum 2010-2011 var hann aðstoðarmaður Bjarna Benediktssonar, formanns Sjálfstæðisflokksins. Hann er stjórnmálafræðingur og einn þekktasti almannatengill landsins, sem hefur með margvíslegum hætti komið að kosningum og prófkjörum innan flokksins. Árið 2012 gaf hann kost á sér í 4. sæti á framboðslista Sjálfstæðisflokksins í Suðvesturkjördæmi. Áður hafði hann setið í stjórn Heimdallar, í stjórn Sambands ungra Sjálfstæðismanna, verið varaformaður sambandsins og setið í stjórnum hverfafélaga Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík og stjórnum málefnanefnda flokksins.
Úlfur í sauðagæru sagði Ástþór Magnússon, forsetakandítat og sennilega er það, það fyrsta sem kemur að viti frá Ástþóri í þessari kosningabaráttu, en ég sé ekki tilgang í að taka hann sérstaklega fyrir í þessum pistli enda þekkja allir hans sögu nógu vel.
Þetta segir allt sem segja þarf um hvaða öfl standa að baki Guðna og það þarf ekkert að segja fólki sem er með skynsemina í lagi, að þarna eru öfl á bak við sem svífast einskis við að koma sínum manni í eitt valdamesta embætti landsins.
Ætlar fólk virkilega að láta það ganga yfir sig með því að kjósa Guðna Th.?
Höldum aðeins áfram og styttum þetta.
Rithöfundurinn og umhverfissinninn Andri Snær Magnason er einn af þeim sem margir hafa ákveðið að fylkja sér um í komandi forsetakosningum, en er hann góður kostur?
Mitt svar er nei.
Hann fékk nokkrar beinskeyttar spurningar á framboðsfundi hér á Selfossi og hann gerði nákvæmlega það sama og Guðni, fór undan í flæmingi og svaraði engu í þeim efnum hvernig hann mundi bregaðst við aðstæðum sem kæmu upp í þinginu, ríkisstjórninni eða af hvaða ástæðum hann mundi neita að skrifa undir lög frá alþingi.
90% af tímanum sem hann ræddi við fólkið á fundinum fór í að jarma um náttúruvernd og all því tengt en ekki um embættið sem hann var að bjóða sig fram til að gegna.
Konurnar í framboði til Forseta Íslands.
Þessar fallegu og vel gerðu verur sem við karmenn eigum svo erfitt með að skilja alla jafna eru vissulega frambærilegir kandídatar, svo ekki sé meira sagt en bara á friðartímum þegar þjóðin siglir lygnan sjó en ekki á þeim ofboðslegu umbrotatímum sem eru að fara í hönd í stjórnmálum landsins og þjóðlífi. Því miður.
Þær hafa ekkert lagt til málana sem kemur þjóðinni að notum. Ekkert. Þær yrðu bara til skrauts þegar upp er staðið þær mundu aldrei standa uppi í hárinu á stjórnmálamönnum á alþingi sem legðu fram lög sem stæðust ekki ákvæði stjórnarskrárinar. Þetta er bara kalt mat frá mér, ekki karlremba eða kvennahatur né nokkuð annað, bara hrá staðreynd.
Kjósum konu sem forseta þegar mestu umbrotatímarnir eru liðnir og búið að uppræta verstu spillinguna úr stjórnkerfinu og gera ísland að þjóðfélagi sem almenningur vill lifa, búa og starfa í en núna þurfum við einstakling sem þorir að taka í hornin á bola og snúa hann niður.
