Þegar ég var að nudda stýrurnar úr augunum í morgunn og renna yfir fréttavefina rakst ég á frétt á Mbl.is um þjónustugjöld Íslandsbanka og okrið sem bankinn stundar á viðskiptavinum sínum. Ég er sjálfur í viðskiptum hjá þessum banka og þessi frétt fékk mig aðeins til að staldra við og hugsa hvað ég er sjálfur að borga þessum banka í þjónustugjöld, vaxtagjöld og önnur gjöld á ári, en gafst upp á því þar sem ég er víst alveg nógu þunglyndur og dofinn af eilífum fjárhagsáhyggjum, eins og svo margir aðrir.
Það er ekki hlaupið að því að finna yfirlit yfir þjónustugjöldin hjá Íslandsbanka, því hlekkurinn er ekki auðfundinn á vefnum þeirra.
Ég deildi fréttinni á facebook þar sem mér flaug í hug sú hugmynd að mannvinurinn, Helgi í Góu, hefur mikið talað um að hann mundi vilja fá lífeyrissjóðina í lið með sér að reisa þjónustuíbúðarblokk fyrir sitt starfsfólk og fleiri reyndar, en mér fanst þarna vera komin enn betri hugmynd.
Af hverju stofnar Helgi ekki frekar banka eða sparisjóð þar sem gamla góða sparisjóðshugmyndin gengi í endurnýjun lífdaga?
Með hóflegum útlánsvöxtum og góðum innlánsvöxtum ásamt því að innheimta aðeins lágmarks þjónustugjöld til að standa undir kostnaði, en ekki til að okra á viðskiptavinunum, (eða eins og einn fésbókarvinur minn komst að orði), eins og „rassítökubankarnir“ gera í dag, þá held ég að Helgi gæti á örfáum árum sjálfur fjármagnað þjónustublokk fyrir aldraða.
Hugsa að það væri mun vænlegri kostur fyrir hann heldur en að sú stefna hans að berjast vonlausri baráttu við lífeyrissjóðina sem eru reknir að mestu leiti af Samtökum Atvinnurekenda.
Hvað finnst ykkur?