Ég skellti mér inn á vef Jónasar heitins Kristjánssonar og renndi yfir nokkrar af hans ágætu greinarskrifum og rakst þar á eina sem hann skrifaði í mai 2018 og á enn jafn vel við í dag og daginn sem hann skrfaði hana.
Umfjöllunarefnið er um sölu sálar.
Seldu sál sína
Viðsnúningur Vinstri grænna er makalaus. Fyrir stjórnaraðild sagði Katrín Jakobs:
„Stjórnvöld eiga ekki að biðja fátækt fólk á Íslandi að bíða eftir réttlætinu.“ Nú segir hún, að láglaunafólk og öryrkjar eigi að hafa sig hæga. Stendur fyrir fjármálaáætlun, sem byggist á, að fátækir hafi hægt um sig, meðan forstjórar éti yfir sig. Erfitt er að sjá, að flokkar, sem áður störfuðu með Vinstri grænum, muni kæra sig framar um samstarf við þau. Þeir eru ábending til kjósenda um að kjósa ekki lýðskrumara, ef nokkrar minnstu líkur eru á að þeir selji bófum sál sína. Kjósa að minnsta kosti ekki Framsókn og Miðflokkinn, hvað þá Vinstri græn.
Hrikalega sem ég sakna hárbeittra skrifa Jónasar og að geta ekki leitað ráða hjá honum.
