Það eru falleg og góð skilaboðin sem berast frá formönnum stjórnarflokkana þessa dagana þegar formaður Sjálfstæðisflokksins og fjármálaráðherrann sjálfur, Bjarni Benediktsson hefur lýst því yfir að bætur til öryrkja og aldraðra muni ekki hækka um eina einustu krónu á þessu ári, þrátt fyrir nýgerða kjarasamninga.

Einnig kemur í ljós að þær skattalagabreytingar sem á að gera vegna samningana koma þeim tekjuhæstu í landinu best en þeim tekjulægstu verst, en það eru hin venjubundnu vinnubrögð þegar Sjallarnir og Framsókn eru við stjórnvölinn.

Ég persónulega er algjörlega rasandi á því að fólk skuli láta þetta yfir sig ganga án þess að gera nokkurn skapaðan hlut því ef þetta hefði gerst í einhverju öðru landi en íslandi, þá væri allt logandi í mótmælum.  Hér á landi fer fólk á facebook, (ég þar með talinn) og rífur kjaft án þess að taka sig til og gera nokkuð róttækt í málunum.

Ég viðurkenni alveg að þetta er bæði aumingjaskapur í mér og framtaksleysi en það fullt af vel frísku fólki þarna úti sem ætti að geta haldið uppi stöðugum mótmælum dögum saman ef það væri einhver vilji hjá þjóðinni til þess en því miður þá er þessu fólki nákvæmlega sama um allt og alla.

Íslendingar eru aumingjar og ræflar, (ég líka sjáðu til) og láta allt yfir sig ganga af hendi gjörspilltra ráðamanna en verst er þó stjórnarandstaðan á þingi sem er einhver sú aumasta sem íslandssagan hefur alið, því hún gerir nákvæmlega ekki neitt.

Ég veit ekki hvort þetta verða mín lokaorð í bili því ég er hættur að berjast.  Ég er hættur að hvetja fólk til mótmæla því ég hef ekki orku í meiri árásir á mig lengur þar sem íslendingar hafa alltaf þann háttinn á að skjóta sendiboðan.

Til ykkar sem hafið djöflast á mér í einkaskilaboðum og tölvupóstum fyrir að segja ykkur sannleikann, þá eru hér lokaskilaboð til ykkar:  “ÉG vona að þið fáið sjálf að upplifa það að missa heilsuna og halda hvorki þvagi eða saur þegar þið eruð á almannafæri.  Að þið fáið að upplifa ofsakvíða, svo svæsinn að þegar þið ætlið að mæta á mannamót, fund eða bara fara út með ruslið, að þið byrjið að svitna köldum svita og skjálfið eins og lauf í vindi meðan hjartað hamast á 180 slögum á mínútu, svo þungt að það sé eins og barið sé með sleggu í brjóstkassann á ykkur í hverju slagi.  Að þið fáið að upplifa þá örvæntingu, kvíðann og áhyggjurnar tífallt um hver einustu mánaðarmót sem við sem erum veik og á örorku, þurfum að upplifa.

Ég legg á ykkur þá bölvun sem sýnið okkur öryrkjum og öldruðum, sjúklingum og þeim sem þurfa að berjast á hverjum degi við að komast af á þeim lúsar og smánarbótum sem ríkið skammtar okkur, að þið megið upplifa á eigin skinni, tífalt það sem á okkur er lagt hvern einasta dag árisins því þið eruð úrhrök og illa innrættar skepnur sem hugsið eingöngu um rassgatið á ykkur sjálfum og gefið skít í allt og alla í kringum ykkur.
Ég óska ykkur alls hins versta í framtíðinni, ykkur sjálfum til skilnings á högum og kjörum þeirra sem verst eru settir því það væri ykkur góð lexía inn í lífið og eftirlífið.

Umsagnir eru á ábyrgð þeirra sem þær skrifa

Umsagnir