Eftirfarandi klausa var birt á Facebook og hefur vakið nokkra athygli enda varla hægt að tala um annað en grófa misþyrmingu á málinu.
Fyrsta hugsun hjá sumu fólki við lesturinn var sú, að þarna hefði verið tekið saman í einn pakka allar ambögurnar sem Vigdís Hauksdóttir þingmaður Framsóknarflokksins hefur látið frá sér fara í gegnum tíðina.
Fyrir hundrað árum var lukkan ekki neinn dans á rósum og þegar konur söfnuðust til ára sinna voru þær frá upphafi út úr sér gengnar. Þá var líferni fólks ekki eins vel á sig komið og núna því að heilsan var ekki með besta móti, af því að þá voru engin meðul til nema svona grasmeti og lýsi- Ógeðslega vont.
Í þá daga voru konur alls ekki ýkja fallegar en að mátti venjast þeim af því að þær voru alltaf svo góðar í skapsburðum. Þessar gömlu konur , sem voru náttúrlega ungar þá, langt fyrir aldur fram, voru með slæður yfir hárið en nú eru þær utan um hálsinn.
Flestar konur áttu bara eitt einasta lamb í eigu sini og það gefur nú nærri að líta að eitt lamb hefur ekki mikinn arð í för með sér enda hafði klæðaburðurinn ekki upp á marga fiska að bjóða.
Konurnar voru alveg brúnar í framan en samt voru þær ekki sólbrúnar frá Spáni heldur bara svona ógeðslega ýkt drullugar eftir reykinn í eldhúsinu og kúaskítinn í kindakofunum. Útlit þeirra stakk mikið í stúf til þess að þær hefðu gert margt um æfina og það má ekki orða bindast um það að þær voru nauðsynleg vinnuöfl á hverju heimili og rosalegir vinnuhjarkar og þess vegna voru hversdagsdagarnir meiriháttar líkir frá degi til dags hjá þeim. Um síðustu aldamót voru konur mikið notaðar bæði utan bæjar sem innan bæjar og grunar mér að kvenmaðurinn hafi verið jafn mikið notaður og karlmaðurinn, nema síður sé. Þær unnu svo sannarlega fyrir hverjum túnskildingi.
Í þá daga réðu karlarnir öllu steini léttara en konurnar bjuggu við kröpp kjör og urðu að gera allt sem mennirnir sögðu þeim, ná í vatn, því í þá daga kom vatnið ekki úr krönunum heldur ofan úr fjalli.
Dæmi svo hver fyrir sig.
