Mig langar að segja ykkur frá því hvernig viðbrögð starfsmanns Sænska Skattsins voru þegar konan mín þurfti að fá staðfestingu frá íslandi, (hér eftir kallað skrípasker) urðu þegar við mættum með skjalið sem er á meðfylgjandi mynd. Þetta er „lífsvottorð“ sem á að vera staðfesting á því að lífeyrisþegi, öryrki eða ellilífeyrisþegi sé örugglega á lífi og búi í viðkomandi landi sem hann er skráður í samkvæmt gögnum Tryggingarstofnunar Ríkisins á skrípaskeri.
Aumingja maðurinn sem tók á móti okkur neitaði fyrst í stað að trúa því sem við vorum að biðja hann um, staðfestingu á því að konan sem stóð fyrir framan hann væri í raun á lífi, andaði, talaði og hreyfði sig.
Þegar hann komst að því að ekki var um grín eða hrekk að ræða sló hann öllu saman upp í grín en tautaði þó fyrir munni sér, eftir að hafa skoðað blaðið að þeir sem krefðust svona staðfestinga gætu hreinlega ekki verið með öllum mjalla. Svona skjöl væru aðeins samin af vænissjúku fólki sem hefði ekki vit, greind né þekkingu á starfi sínu á nokkurn hátt og settu því alla undir sama hatt og það sjálft væri, sem sé svindlarar og reyndu alltaf að svíkja aðra eða stela frá þeim á einn eða annan hátt.
En undir niðri hafði hann gaman af því að þurfa að fást við þetta verkefni því hann horfði á konuna mína þegar honum varð ljóst um hvað var að ræða, bað hana að snúa sér í hring, depla augunum, brosa og spurði svo hvort hún gæti sagt nokkur orð til að staðfesta að hún væri lifandi.
Hún tók að sjálfsögðu þátt í gríninu meðan við gerðum stólpa grín að fíflunum sem setja svona reglur, relgur sem gera opinbera embættismenn og stjórnmálamennina sem semja þær að algjörfum fíflum á erlendum vettvangi.